We schrijven het jaar 1985. Via de KNSB wordt er melding gemaakt dat er een cursus "Recreatie Schaakleiders" wordt gestart, of er nog mensen van de SVA belangstelling hebben? Het is een pittige cursus, die bestaat uit 24 lesavonden in het Jaarbeursgebouw in Utrecht en wordt afgesloten met een examen. Indien geslaagd, wordt men beloond met het diploma “Recreatie Schaakleider”.
Jan Diekmann voelt er wel iets voor en vraagt of ik mee ga. Mij niet realiserend dat 24 keer naar Utrecht reizen voor iemand die niet echt een negen-tot-vijf baan heeft, niet mee zal vallen, stem ik toe om mee te gaan.
We konden voordelig met de trein en dat was ook nog eens erg gezellig, want Jan wist iedereen in de coupé aan het praten te krijgen. Oppervlakkige maar ook diepzinnige gesprekken, soms vertelden mensen hun hele levensverhaal, want Jan had iets vertrouwelijks dat mensen er toe bracht om hun hart bij hem uit te storten. Het was nooit saai in de trein.
De cursus was interessant en leerzaam, we kregen schaakles van Herman Grooten, spelregelkennis werd ons bijgebracht door de internationale arbiter Geurt Gijssen, die nog hoofdarbiter was bij de match Fischer – Spassky in 1972. We moesten onder meer een fictief schaaktoernooi leiden via het Zwitsers en het Keizer systeem, uiteraard zonder computer.
Ook moesten we schaakles geven, de medecursisten speelden dan voor leerlingen. Ik weet nog dat Jans les ging over een "dolle toren" en mijn les over het "en passant slaan". 't Viel allemaal nog niet mee.
Er was zelfs een korte cursus EHBO met onder andere hartmassage en mond-op-mond beademing op een pop. Persoonlijk had ik liever gehad dat ze daarvoor een jonge appetijtelijke jongedame hadden ingehuurd, maar helaas we moesten het doen met een pop, gelukkig wel van vrouwelijke kunne.
Jan haakte op een gegeven moment af en hij was niet de enige. We begonnen met ongeveer twintig mensen, op het eind waren daar nog maar zeven van over. Het was ook wel zwaar, maar ik wilde het afmaken en - ondanks dat de treinreizen zonder Jan veel minder leuk waren - hield ik vol en deed op 11 juni 1986, op de verjaardag van mijn oudste zoon, examen in de categorieën: Lesgeven aan groepen, Techniek, Methodiek en Tactiek, alsmede eigen vaardigheid, Spelregels en wedstrijdsystemen, Schaakgeschiedenis en organisatie, PR en gezondheidsaspecten bij schaakactiviteiten.
Met cijfers tussen de 6 en 8 slaagde ik en als stoffelijke herinnering aan deze cursus hangt het "Diploma Recreatie Schaakleider" nog steeds, keurig ingelijst, aan de muur.
Terugkijken op gebeurtenissen uit het verleden is leuk, maar doe het niet te vaak want:
wie met herinneringen leeft, wordt oud; wie plannen voor de toekomst heeft, blijft jong.
