Geen goede voornemens, of toch?

Wij zijn alweer een dag of wat bezig in 2010 en zeg eens, hoe gaat het?

Bent u alweer gestopt met uw goede voornemens of doet u nog steeds manhaftige pogingen om via Sonja Bakker - of een ander onzinnig dieet - af te vallen? Misschien is het u gelukt om door het gebruik van nicotinevervangers, of misschien wel door acupunctuur, nog steeds niet te roken? Was u van plan minder te drinken, maar heeft u al weer een flinke kater gehad?

Misschien had u zich wel voorgenomen om geen ruzie meer te maken en heeft u in het nog prille jaar de eerste daverende ruzies al weer uitgevochten met, nota bene, de mensen van wie u houdt.

Ik maak geen goede voornemens, maar wel was ik van plan om mijn schaakprestaties dit jaar wat op te vijzelen door eens een schaakboek in te kijken, en om eens een partij na te spelen op de computer. Ook wilde ik eens bij de uitlegsessies op de dinsdagavond gaan kijken. Ik geloof niet dat mijn schaakpeil daarvan zal stijgen, maar het houdt je van de straat.

Het mooie van schaken is natuurlijk dat je het nooit helemaal onder de knie zult krijgen en dat zelfs topschakers nog partijen verliezen. In 1974 ontwierp Ernö Rubik de Rubiks kubus, u weet wel, dat zenuwen ding waarbij je door draaien één kleur op elke zijde moest zien te krijgen. In de jaren tachtig werd het ding door een slimme speelgoedhandelaar op de markt gebracht en stortte iedereen zich er op. Dat resulteerde er in dat er mensen waren die in een mum van tijd alle kleuren op de goede plek konden zetten. Die konden het dus en dan ben je er klaar mee; vervolgens kun je het ding weggooien.

Zou je het schaken wel helemaal onder de knie kunnen krijgen, dan kon je stukken en bord ook weggooien, net als Rubiks kubus. Dus ga ik in 2010, ondanks de zekerheid dat ik het nooit zal kunnen, toch maar mijn best doen om iets beter te gaan schaken, doet u mee?